O ośrodku

Ośrodek Psychoterapii Psychodynamicznej w Bydgoszczy jest Ośrodkiem psychoterapeutycznym i szkoleniowym stosującym w swojej pracy podejście psychodynamiczne.

W rozumieniu terapii psychodynamicznej jesteśmy zidentyfikowani z podejściem określonym przez zespół Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego (kcp.com.pl )

Historia Ośrodka rozpoczęła sie w roku 1998 od podjęcia działalności szkoleniowej i terapeutycznej przez Piotra Miszewskiego.
Obecny kształt Ośrodek uzyskał w 1999 roku, kiedy zespół rozpoczął współpracę merytoryczną z Krakowskim Centrum Psychodynamicznym w zakresie współprowadzenia Studium Socjoterapii i Treningu Interpersonalnego. Od tego też roku poddajemy swoją pracę terapeutyczną i szkoleniową stałej superwizji w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym.

Członkowie zespołu Ośrodka Psychoterapii są członkami Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej (www.ptppd.pl ) i w ramach Towarzystwa współtworzą standardy uprawiania zawodu psychoterapeuty psychodynamicznego.
W naszej pracy terapeutycznej i szkoleniowej przestrzegamy również standardów zawodowych psychoteraputy i trenera określanych przez Sekcję Psychoterapii i Radę Trenerów Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (www.ptp.org.pl), których jesteśmy członkami.

Zespół tworzący Ośrodek składa się z doświadczonych jak i młodych stażem specjalistów- psychoterapeutów i trenerów.

Ośrodek Psychoterapii Psychodynamicznej oferuje ambulatoryjną psychoterapię młodzieży i dorosłych (indywidualną, grupową oraz konsultacje).
Dla zainteresowanych środowisk prowadzimy również superwizje grupowe i indywidualne.

Co to jest psychoterapia psychodynamiczna?

Psychoterapia psychodynamiczna jest integracyjnym ujęciem teorii psychoanalitycznej- klasycznej psychoanalizy freudowskiej, szkoły Melanii Klein, a także psychologii ego i praktyczną aplikacją tej teorii do leczenia zaburzeń psychotycznych, osobowościowych i neurotycznych. Metodologia pracy terapeutycznej zawiera szerokie spektrum: od analizy przeniesienia i klasycznych interwencji analitycznych w obszarze leczenia nerwic, poprzez oddziaływanie wspierające wobec pacjentów z cięższymi zaburzeniami osobowościowymi do konfrontacji z treściami urojeniowymi i zastosowania farmakoterapii wobec pacjentów psychotycznych. Tak więc, cechą prezentowanego podejścia jest kliniczność: koncentracja na leczeniu i osiąganiu zmiany terapeutycznej.

Dla przybliżenia naszej koncepcji podajemy kilka fundamentalnych zasad teorii i praktyki:

Płaszczyzną leczenia jest relacja psychoterapeutyczna rozumiana jako interakcja pomiędzy pacjentem a psychoterapeutą, w którą zaangażowane są nieświadome struktury osobowości.
Patologię określamy przez relatywizację do normy rozwojowej, ujętej w modelu psychoanalitycznym. W rozwoju struktur psychiki uznajemy prymat indywiduacji nad socjalizacją.
Uważamy etyczność terapeuty za warunek skuteczności jego pracy psychoterapeutycznej.
Pacjent w naszym rozumieniu, jest osobą zdominowaną - w obszarze swojego problemu - przez rozwojowo wcześniejsze struktury osobowości, wyrażające się w treści nieświadomej.
Proces terapeutyczny służy zarówno zrozumieniu przez pacjenta swoich nieświadomych motywów, pragnień i obron jak i jest zarazem procesem identyfikacji pacjenta ze strukturami osobowości psychoterapeuty.
Każdy pacjent choruje na swój własny, indywidualny sposób - stąd rozumienie jego symptomów wynika przede wszystkim z rozumienia relacji z nim.